Pałac w Kończycach Wielkich (ulica Zamkowa 20)
Posiadłość powstała pod koniec XVII, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli z XVI wieku. W położonej nad Piotrówką malowniczej okolicy pałac zbudował marszałek krajowy Księstwa Cieszyńskiego, baron Jerzy Fryderyk Wilczek, syn kończyckiego dziedzica Fryderyka Jerzego Wilczka i Francuzki Joanny de Ferret. Budynek był wielokrotnie przebudowywany i powiększany. Swoje obecne, barokowo-klasyczne, francuskie wykończenie uzyskał pod koniec XIX wieku.
W 1825 roku kończyki pałac wybrała na swoją rezydencję hrabina Henrietta Larisch von Mönich. Wokół niego powstał angielski park krajobrazowy ze sztucznym stawem. Rosną w nim brzozy, dęby, kasztany, jesiony, świerki i liczne krzewy.
Trójkondygnacyjny budynek pałacu na planie litery L zwrócony jest frontem na południowy zachód. Od północno-wschodniej strony znajduje się dobudowane później skrzydło. Obie części łączy czworoboczna wieża z czterospadowym hełmem. Na pierwszym piętrze reprezentacyjna sala z wyjściem na taras nad podcieniem.
Ostatnią właścicielką pałacu była hrabina Gabriela von Thun und Hohenstein, dziedziczka rodu Larischów-Mönichów, która wyszła za hrabiego Feliksa Thuna-Hohensteina, adiutanta cesarza Franciszka Józefa I. Dama cesarskiego dworu, wielka filantropka, fundatorka jednego z pawilonów Szpitala Śląskiego w Cieszynie, zapisała się w pamięci mieszkańców Kończyc Wielkich jako „Dobra Pani”. Po wojnie władze komunistyczne odebrały jej pałac. Hrabina żyła więc skromnie w wynajętym pokoju w Cieszynie, gdzie zmarła w 1957 roku. Pochowano ją obok męża na kończyckim cmentarzu.
Od 1952 roku, przez ponad 50 lat, w murach pałacu funkcjonował Państwowy Dom Dziecka. W 2007 roku budynek wraz z przyległym parkiem został sprzedany prywatnym właścicielom przez reprezentujące Skarb Państwa władze Powiatu Cieszyńskiego.
